Na moto zacząłem jezdzić w czerwcu zeszłego roku. Od tamtej pory zrobiłem 11
tyś km i ciągle rośnie. Pierwsze 4000 km jezdziłem sam, mimo iż moja kobieta
prosiła by ją zabrać... nie czułem się na siłach, wolałem sam zapoznawać się
z motocyklem, z jego możliwościami i ograniczeniami. Wszystko szło dobrze,
mogę powiedzieć, że nigdy nie miałem sytuacji podbramkowej. Były drobne
zgrzyty między moto/autem, ale nigdy tak bym się porządnie wystraszył. Z
resztą, ja nie lubie jezdzić szybciej jak 140km/h, a najlepiej to jak są
same zakręty :]
Ta sielanka trwała, aż do dziś...
Pisze o tym bo trzyma mnie to mocno i mimo iż wypiłem juz dwa piwa, zasnąc
nie mogę.
Jechaliśmy w trasie, kolega na chopperku przedemną, prędkość mniej niż
110km/h, z tyłu moj kochany plecaczek. Wrześniowe słońce, godzina ok 16.30,
równa, dobra droga przez las. Zakręty szły gładko i cała jazda była bardzo
płynna i przyjemna.
Nagle, nie wiem jak, za zakrętem ukazał się widok hamujących samochodów,
kumpel dał po hamulcach, ja akurat przyspieszałem, zobaczyłem auta
zatrzymujące się na moim pasie, inne jadące z naprzeciwka, już mocno
hamowałem, na granicy uślizgu (tył napewno lekko przyblokowało kilka razy),
kiedy stwierdziłem że nie wyda, widziałem już tył małego autka (coś jak
corsa), kumpla na chopperze i tylko jakiś odruch kazał mi odpuścić hamulce,
odbiłem na lewo, ale nie za mocno by nie polecieć na tych jadących z
naprzeciw, znalazłem się na osi jezdni po czym zatrzymałem się przed gnojem
skręcającym w lewo! Tak, jakiś kretyn stwiedził że sobie zjedzie w las,
zaraz za zakrętem, gdzie była linia ciągła.
Adrenalina nie pozwoliła mi na nic więcej niż zjechanie na pobliską stację
bęzynową i na to by bez słowa oddalić się od moto i znajomych po coś
zimnego...
Oni jeszcze nie wiedzieli co się działo. Ci na chopperze zobaczyli tylko jak
koło nich przelecieliśmy i pomyśleli że wyprzedzamy ! ;/
Tętno mialem jakieś 600 :) Wiem że pewnie dużo poprzekręcałem, może coś
zrobiłem źle, mogłem bardziej uważać itd. Może to słońce trochę mnie
oślepiło zanim zobaczyłem zapalające się światła stopu, - tego nie wiem. Ale
wiem już co to znaczy widzieć nieuniknione - zanim wyknałem manewr
wyminięcia przeszkody (stojących samochodów) pomyślałem "wbijać się w tego
czy w tego" - szybki rachunek zysków i strat - wybor między chopper kolegi
czy tył auta. No i moj kochany plecaczek.. gdyby coś się stało przezemnie...
wolę nie myśleć.
Dziś poraz pierwszy poczułem realne zagrożenie i wcale mi z tym dobrze nie
jest, staram się nie myśleć co by było gdyby, ale jednak to jest odemnie
silniejsze, nie daje mi to spokoju...
Uważajcie koledzy i koleżanki.
pm