Jaki wpływ na tworzenie struktur (neuronów) zapamiętujących obrazy ma
pobudzanie mózgu obrazami dwuwymiarowymi?

Problem wielomiesięcznego oglądania telewizji (statystycznie trzy godziny
dziennie) polega na postrzeganiu obrazów dwuwymiarowych w pierwszej kolejności
i nigdy nie oglądaniu rzeczywistego obrazu trójwymiarowego, który mu
odpowiada. Człowieka, samochodu, budowli czy panoramy. Takie bombardowanie
mózgu obrazami dwuwymiarowymi dotyczy widza podczas oglądania serialu,
programu informacyjnego albo show rozrywkowego. 100% widzów (99,9999%) nigdy
nie widziało w realnym rzeczywistym świecie aktora, piosenkarza, prezentera. I
to może być szkodliwe dla struktur mózgu.

Natomiast w normalnych nieszkodliwych, bo naturalnych warunkach wypracowanych
w drodze wielomilionowo-letniej ewolucji, kiedy człowiek spotyka się z
rzeczywistą postacią człowieka obraz rzeczywisty trójwymiarowy jest
zapamiętywany na neuronach. W momencie ekspozycji na obraz dwuwymiarowy w
mózgu widza jest jedynie pobudzane wrażenie prawidłowo zakodowanego w mózgu
obrazu trójwymiarowego. I to jest ta niebezpieczna różnica.

Jednym zdaniem. Czy kolumny neuronalne reorganizują swoje połączenia, po
wieloletnim oglądaniu telewizji następuje zmutowanie tych połączeń? Jaki
wieloletnie oglądanie ma wpływ na rozwój choroby Alzheimera i postrzeganie świata?

Jaki masowe poddawanie widza przed telewizorem na obrazy dwuwymiarowe może
mieć wpływy na reorganizacje neuronów w mózgu? Podczas oglądania telewizji
następuje zmiana i optymalizacja sposobu ich przetwarzania. Jakie oglądanie
telewizji może wywoływać potencjalne dysfunkcje działania mózgu i zaburzenia
psychiczne? Ktoś zapoznawał się z takimi badaniami ? Paradoksalnie obrazy
telewizyjne dwuwymiarowe mogą również zapobiegać zaburzeniom psychicznym.

--
Wysłano z serwisu Usenet w portalu Gazeta.pl -> http://www.gazeta.pl/usenet/