Dnia Fri, 4 Nov 2011 22:59:28 +0100, Jackare napisał(a):

> Skrzypiące zawiasy zamykanej bramy garażu sprawiają że ciarki rozchodzą się
> po całym kręgosłupie. Przeczucie czegoś złego, czy czegoś niesamowitego co
> być może się dziś wydarzy ?
> Jakiś wewnętrzny imperatyw każe usiąść na siodełku i po prostu posiedzieć
> przed odpaleniem silnika. Wzrok omiata znane szczegóły: licznik, manetki,
> klamki, wystające spod osłon kierownicy mocowania szyb.
> Ostre jesienne słońce zaczyna grzać czarny pancerz skórzanej kurtki
> zmuszając w końcu do zrobienia czegoś. Zpowrotem do garażu czy na asfalt? Na
> asfalt. Zrobić rundkę po okolicy i do domu. Znowu ten dreszcz niepokoju na
> kręgosłupie.
> Stacyjka, przycsk rozrusz.... ups przecież już od roku nie działa. Czubek
> buta na kopke. Dwa słabe, jeden mocny i silnik starej vespy zaskakuje swoim
> brym-bym-bym. Niebieski dymek kręci znajomo w nosie.
> Kilka ruchów manetką, jedynka, ruszamy dwójkatrójka, jazda. Myśli i niepokój
> zostają pod garażem, resztki rozważań zastępuje instynkt. Wyostrza się
> wzrok, radar słuchu wyłuskuje z pomiędzy pracy dwusuwowego silnika inne
> odgłosy ważne, nieważne i nie wiadomo jakie.
> Chłodny wiatr omiata twarz, chce wcisnąć się pod kask, ale nie mogąc,
> przyjemnie pogwizduje na jego krawędziach. Ciało, dłonie, stopy, tyłek -
> wszytko to przyrasta do niewielkiego skutera i lekko drżąc balansuje po
> szaro-czarnej wstążce asfaltu.
> Czerwone światło. Szare twarze w stojącym obok autobusie. Nieostre i nieco
> zniekształcone wibracjami okien wielkiej metalowej puszki. Wiszący w
> powietrzu ciężki kleks spalin diesla. Znowu ruch. Na światłach pierwszy,
> potem odstawiony przez dżokejów w focusach, civicach i oplach.
> Krótka walka z koleinami, skręt w prawo, skręt w lewo. Znajome ulice,
> zaułki, mijane po raz stoniewiadomoktóry twarze zawsze tych samych
> zdegenerowanych lokalesów. Rozluźnienie. Zza ściany instynktownego skupienia
> dobiega do świadomości jakiś blues. Ni to Riedel, ni to Niemen, ni to
> Nalepa.
> Bluesowy zaśpiew próbuje dopasować się do bzyczącego silnika vespy. O! Fajna
> dupa idzie. Co tam dupa. Motocykl jest jednoosobowy. Każdy. I żaden
> dodatkowy balast nie jest tu potrzebny choćby był nie wiem jak blodnwłosy i
> długonogi.
> Dziura, hamulec, unik gaz, znów fajna dupa ale tamta pierwsza fajniejsza
> była, liście przy krawężniku, dużo liści - trzeba minąć bo może woda pod
> nimi, ty debilu w puszce nie tak blisko , czekaj kurka blaszka to ci na
> światłach się niezły opierdol przytrafi. Światła, debil w puszce okazuje się
> być wiekowym księdzem, nauka kultury na drodze nie dochodzi do skutku.
> Jesienne słońce szybko się chowa. Jeszcze kilka uliczek i do garażu. Chłodno
> się robi, pęcherz dopomina się o swoje prawa.Zielone światło, noga
> postawiona na podeście trochę ścierpła i zaczyna mrówkować.
> Znów gdzieś z tyłu głowy zaczyna wibrować znany-nieznany blues. Kto to
> grał? Co ten tył tak dobija? Przytyło się...Znajomy zjazd w kerunku garażu,
> myśli już ustwiają się wokół tego że taki kawał trzeba zpowrotem piechotą,
> ścierpnięta noga jeszcze troszkę mrówkuje. Może jakaś fajna kolacyjka, może
> potem browarek z kumplami. Hamulec, dziura, unik - jak zawsze w tym miejscu.
> Oczy szukają następnej znajomej dziury w szybko zpadającym zmroku. I te
> światła. O tej porze dnia to fikcja. Zakręt w prawo (uwaga na żwirek),
> kałuża która tu jest zawsze - chyba od bitwy pod Grunwaldem, trochę garbów w
> starym asfalcie i jest garaż. Światła, kranik, stacyjka, kask. Blues znika i
> jeszcze bardziej ucieka wgłąb bluesowy wątek. Kto go do cholery grał i w
> ogóle co to za melodia. Nie ważne. Dwa zamki, skrzypienie bramy, znajoma
> mieszanina garażowych zapachów. Ręka szuka wyłącznika, pstryk, światło
> garażowych lamp atakuje źrenice.
> Rozgrzany silnik sprawia że zapach garażu staje się bardziej intensywny.
> Bardziej znany, bardziej namacalny przywołuje do pamięci parę napraw
> wykonywanych w kucki przy motocyklach. Kask ląduje na lusterku, blokada
> unieruchamia kierownicę i skuter staje się jakby sparaliżowanym zwierzątkiem
> łypiącym smutnym skrzywionym okiem reflektora.
> Pstryczek od światła, brama która tym razem skrzypi bardziej sennie.
> Swędzienie szyi uwolnionej z kołnierza kurtki. Piętnaście minut spcerkiem do
> domu w lekko wilgotnym powietrzu jesiennego wieczoru. Dwóch garażowych
> sąsiadów też wraca do domu, jeden siedzi na krzesełku przed garażem i
> zaciąga się papierosem. Macha ręką zapraszając na szklankę kawy z gruntem.
> Gdzieś szczeka pies, gdzieś słychać syrenę straży pożarnej. Zycie jest
> piękne...

Daj jakiś kontakt bo pytanie mam.

--
pozdrawiam
trud
SR500