bynio napisał:

> No tak, trochę pojechałem slangiem (nie żargonem) środowiska
> zbliżonego do tworzyw sztucznych.
> Miałem na myśli efekt zamrożonej szyby wykonany np. na powierzchni
> plexi. Istotnie różniący się od efektu satyny czy powierzchni
> piaskowanych.

A mnie właśnie przepaliła się pierwsza żarówka halogenowa w oprawie e27.
Matowa o mocy 105W. Miała już chyba ponad rok, była intensywnie używana,
sądzę, że deklarowane 2000 godzin przeżyła, więc żalu do niej nie mam.
Wkręciłem nową, tej samej mocy, ale przezroczystą, bo innych w sklepie
nie mieli. W tym przypadku to bez różnicy, bo świeci w zamkniętym
papierowym kloszu. Ale w półotwartej oprawie wyglądałaby mniej przyjemnie.

Przy użyciu młotka przeprowadziłem reverse engineering nieboszczki.
Zmatowienia bańki dokonano za pomocą rozpylenia jakiegoś delikatnego
białego proszku, łatwego do starcia ze szkła. Na zdrowy rozum, tłumienie
powinno być zaniedbywalne, zwłaszcza w porównaniu z dowolną zamkniętą
oprawą rozpraszającą światło.

W czym do jasnej cholery tym kretynom o leplich łapkach przeszkadzało
rozpraszające szkło żarówek? Ja wiem, że nieosłonięty żarnik halogenowy
w wielu wypadkach musi przegrać z rozproszonym światłem świetlówki, więc
*cel* zakazu był pewnie właśnie taki. Ale może chociaż gdzieś próbowali
to uzasadniać jakimiś milionami ton dw^Hitlenku węgla lub inną ściemą.
Wie ktoś coś na ten temat?

--
Jarek