Edek Pienkowski <e...@g...com> napisał(a):

> No to ryzyk fizyk, poszedłem i kupiłem bilet.
Wybrałeś coś w okolicach zachowania optymalnego. Stojąc w kolejce i tak i
tak byś nie zdążył. Każdy inny ruch może okazać się lepszy, choćby
zapytanie przypadkowej osoby czy rozmyśliła się z podróży i odsprzeda bilet.

> Co prawda irracjonalny umysł
> mówi mi, że z tą kasą coś jest nie tak, wszyscy stoją na środku, miliony
> much itd. No ale nie wiem, bilet ok, reszta ok, babka nie pluła mówiąc a i
> tak była szyba ;)
> Wracałem obok kolejki, jakieś dwie z tapetą pytają czy tamta kasa czynna i
> w bieg, ale same by dupy nie ruszyły, w końcu wszyscy tu stoją. Ok,
> pomyślałem, pewnie tamtą kasę właśnie otworzyli czy właśnie mieli zamknąć i
> stąd taka anomalia.
Przez taki przykład pięknie docieramy do analizy działania ludzkiego umysłu.
Na jakiej zasadzie on podejmuje decyzje?

Jakiś czas temu grałem w karty. Słabo mi szło i przegrywałem. Przegrywałem
za sprawą tego, iż swoją uwagę podzieliłem po połowie. Jedna połówka mojej
jaźni (czy tam czegoś innego) analizowała grę i starała się wygrywać. Druga
połówka starała się obserwować co robi pierwsza i odgadnąć czemu ona
zawdzięcza swoją skuteczność (choćby ta skuteczność nie była porażająca ;)
A może nie było żadnych połówek, tylko całość co krótką chwilę się
przełączała z jednego zadania na drugie - nie wiem. W każdym razie trochę
jakiś bliżej nieokreślonych i subiektywnych odczuć pozostało w mojej pamięci.

Krótko po tym tak się złożyło że miałem dużo wolnego czasu. Mogłem
komfortowo oddać się rozmyślaniom. Starałem się znaleźć związek pomiędzy
powyższymi wspomnieniami a algorytmem. Być może to był mój błąd, ale
tym razem już nie dzieliłem uwagi po połowie lecz w całości oddawałem się
rozmyślaniom. Nagle nie wiedząc dlaczego w mojej wyobraźni zarysował się
pomysł na adaptację algorytmu MC do gry z pełną informacją (typu szachy,
warcaby czyli do zgoła innej gry niż gry karciane). Nigdy wcześniej o
takim pomyśle nie czytałem, nigdy nie słyszałem, nigdy nie widziałem
programu który by używał czegoś podobnego.

Jaki to algorytm jest w ludzkim umyśle że umożliwia mu zagranie w karty,
zakup biletu w kasie, wymyślenie algorytmu, a może także umożliwi mu
kiedyś odkrycie algorytmu wg jakiego działa on sam?

> Ale wczoraj było deja vu - nikt do tej kasy nie podejdzie,
> bo wszyscy stoją do tej głównej grupy kas na środku i nikt się nie ruszy.
> Nawet chyba widzą tą kasę, ale stoją karnie. Albo z tą kasą faktycznie
> jest coś nie tak, albo coś, tak twierdzi mój irracjonalny umysł, ale
> racjonalnie podchodzę i kupuję bilet bez kolejki. Stanie w kolejkach to
> dzisiaj jakiś fetysz? ;)
Nieważne. Bardziej mnie zastanawia jaki algorytm umożliwił mojemu umysłowi
znalezienie w krótkiej chwili 10 mniej lub bardziej prawdopodobnych
wyjaśnień.

Pozdrawiam


--
Wysłano z serwisu Usenet w portalu Gazeta.pl -> http://www.gazeta.pl/usenet/