W dniu 2015-04-30 o 14:13, Marek pisze:

> Bardzo mi zależy aby móc "wdrukować" wspomnienia, że jestem wierzycielem
> kilku wybranych osób. Jak dotąd żadne znane metody o których "można
> poczytać" nie działają. Dlaczego?

Może byś jednak poczytał o tym zjawisku, zanim zaczniesz ironizować? Ja
wiem, że ono jest mało intuicyjne - większość ludzi woli myśleć, że na
wspomnieniach mogę polegać, ale tak naprawdę nasza pamięć nie działa jak
dysk twardy. Z tego co obecnie wiadomo można ją porównać do kopisty,
który wyciąga dokument z archiwum, korzysta z niego, robi kopię, niszczy
oryginał a potem odkłada na miejsce nową wersję. I tak za każdym razem.
Innymi słowy sam akt przypominania wpływa na wspomnienia - umysł
uzupełnia luki, zmienia szczegóły, inne usuwa albo nagina.
W ten sposób można też wykreować całkowicie nowe wspomnienia. Były
ciekawe eksperymenty, np. pamiętam przykład rodziny, która w ramach
miała wkręcić nastoletniego syna, że w dzieciństwie zgubił się w
supermarkecie. Takie zdarzenie nigdy nie miało miejsca, ale dość szybko
chłopak "przypomniał" je sobie ze szczegółami...


A wracając do "Zakazanej archeologii". Czytałem ją dawno temu, jako
nastolatek - byłem wtedy znacznie większym entuzjastą zjawisk
nadprzyrodzonych. Ostatnio, będąc w księgarni, wziąłem ją do ręki i
przekartkowałem raz jeszcze i z obecnej perspektywy rzuciły mi się w
oczy ogromne problemy metodologiczne, które wtedy przeoczyłem. Cremo
cały rozdział poświecił kryptozoologii, która sama w sobie jest
pseudonauką opierającą się na monstrualnym błędzie metodologicznym. Z
definicji nie da się badać czegoś, co jest nieodkryte - żeby mówić o
empirycznych badaniach, trzeba mieć jakiś przedmiot badania. Poza tym
większość doniesień na które się on powołuje już dawno temu została
poddana miażdżącej krytyce.
Jeśli chodzi o sam materiał "archeologiczny", to mamy do czynienia z
innym problemem - wątpliwe pochodzenie znalezisk. Archeologiem nie
jestem, ale w czasach studenckich miałem okazję pomagać przy
wykopaliskach. Archeolodzy nie bez przyczyny ogromną wagę przykładają do
tzw. "kontekstu". Równie ważne jak sam obiekt, jest otoczenie w którym
został on znaleziony. Dlatego też ziemię zdrapuje się warstwa po
warstwie, żeby dokładnie zmierzyć głębokość na jakiej obiekt został
znaleziony i określić warstwę. Jeszcze przed wyjęciem znaleziska robi
się dokładną dokumentację fotograficzną, rysunkową itp.
Zwolennicy "alternatywnej" archeologii często powołują się na
znaleziska, które nie mogą zostać podparte takim materiałem - po po
prostu ktoś znalazł je w starej kopalni, w czyjejś "kolekcji", albo w
stercie ziemi, jaka została po wykopaniu rowu.