J.F. <j...@p...onet.pl> wrote:

> W sumie poprawnie - jeszcze nie wie ktore funkcje beda uzyte, to musi
> skompilowac poprawnie.
> Ale trzeba bylo sprawdzic ze static.

Sprawdziłem, nie ma różnicy w wygenerowanym kodzie.

Diff:

#v+
--- test-no-static.s 2019-02-16 23:19:27.993290080 +0100
+++ test-static.s 2019-02-16 23:19:20.653290321 +0100
@@ -29,7 +29,7 @@
.L6:
.align 2
.L5:
- .word i
+ .word .LANCHOR0
.size fn1, .-fn1
.align 2
.global fn2
@@ -45,8 +45,14 @@
.L9:
.align 2
.L8:
- .word i
+ .word .LANCHOR0
.size fn2, .-fn2
- .comm i,4,4
+ .bss
+ .align 2
+.LANCHOR0 = . + 0
+ .type i, %object
+ .size i, 4
+i:
+ .space 4
.ident "GCC: (Raspbian 4.9.2-10) 4.9.2"
.section .note.GNU-stack,"",%progbits
#v-

> A potem ...
>
> static void fn2(void) { i = 40; }
>
> i jej nie wywolywac.

Tak, to zmienia postać rzeczy.

Z samym `int i;` fn1 wygląda wtedy:

#v+
ldr r3, .L5
ldr r3, [r3]
.L2:
cmp r3, #42
bne .L2
#v-

A ze statycznym:

#v+
.L2:
b .L2
#v-

> static void fn2(void) { i = 40; }
>
> main()
> {
> fn() ;
> fn2();
> }

Tak... to zrobił ciekawie.

Jeśli main jest niestatyczne, to wygenerował ciało fn1() a jeśli jest
statyczne, to zamienił na nieskończoną pętlę.

> No i ciekawe, na ile dobrze zoptymalizuje :-)

Nie wiem czemu to:

#v+
static int i;
void fn1(void) { while (i != 42) ; }
static void fn2(void) { i = 40; }
void fn3(void) { fn1(); fn2(); }
#v-

spowodowało wygenerowanie ciała fn1:

#v+
ldr r3, .L5
ldr r3, [r3]
.L2:
cmp r3, #42
bne .L2
#v-

--
Eksperymentalnie: http://facebook.com/groups/pl.misc.elektronika