W dniu 2020-05-22 o 16:48, ąćęłńóśźż pisze:
> Ciekawostka taka:
> www.sn.pl/sites/orzecznictwo/Orzeczenia2/SNO%2027-10
.pdf
>

W skrócie dla tych, którym nie chce się czytać długiego wyroku

"Znak drogowy B-36 dotyczy tej strony drogi, po której
się znajduje, z wyjątkiem miejsc, gdzie za pomocą znaku dopuszcza się
zatrzymanie pojazdu. Uczestnik ruchu (kierujący pojazdem) jest więc
zobowiązany do zachowania zgodnego z oznaczeniem wynikającym ze znaku
drogowego, który obejmuje zarówno jezdnię, jak i chodnik. Wyjątkiem od
zasady wynikającej ze znaku drogowego B-36 jest umieszczenie pod nim
tabliczki informującej, że zakaz nie dotyczy chodnika. Wówczas zakaz ten
będzie obejmował wyłącznie jezdnię i nie będzie dotyczył chodnika. Jeśli
nie zachodzi taka wyjątkowa sytuacja, to zatrzymanie pojazdu na odcinku
drogi za znakiem drogowym B-36 wypełnia znamiona wykroczenia z art. 92 §
1 k.w. "

I dalej

"Wynika stąd, że od miejsca lokalizacji znaku B-36 do odwołania zakazu
zatrzymywania się, kierujący pojazdem nie może parkować samochodu
osobowego na chodniku przy krawędzi jezdni nawet wówczas, gdyby okazało
się, że postawiony w ten sposób samochód nie spowoduje w żaden sposób
utrudnień w ruchu pieszym, a szerokość chodnika pozostawionego pieszym
będzie nie mniejsza niż 1,5 m."

> Glosa:
> https://sip.lex.pl/komentarze-i-publikacje/glosy/glo
sa-do-wyroku-sn-z-dnia-1-lipca-2010-r-sno-27-10-3860
82859
>

"Orzeczenie Sądu Najwyższego należy ocenić zdecydowanie negatywnie, tym
bardziej że rodzi ono szczególnie odczuwalne skutki w wymiarze
społecznym poprzez dopuszczenie stosowania represji karnej za rzekomo
popełnione wykroczenie w ruchu drogowym. Skład orzekający niewłaściwie
przyjął, że dla wykładni art. 47 ust. 2 zdanie pierwsze Prawa o ruchu
drogowym ma znaczenie art. 5 tej ustawy, ustalający hierarchię norm,
gdyż ten pierwszy przepis ma w tym wypadku charakter lex specialis.
Ponadto Sąd odwołał się do normy aktu wykonawczego, która w
rzeczywistości nie istnieje oraz innej normy tego aktu, która to
wykładnia w efekcie prowadzi o przyjęcia, że art. 47 ust. 2 zdanie
pierwsze Prawa o ruchu drogowym nie będzie nigdy miał zastosowania, co
jest sprzeczne z zakazem wykładni per non est."

Zeby czytać dalej, trzeba mieć założone konto na Lexie, a ja nie mam.