On 2012-09-26, Adam Wysocki <g...@n...invalid> wrote:
>> Załóżmy dla utrudnienia, że osoba, która znalazła się w takiej
>> sytuacji, jest już w wieku, który nie pozwala zacząć żyć "od
>> nowa" (bliżej 30 niż 20).
>
> Ja jestem dużo bliżej 30 niż 20 ale nie wiem co to ma do rzeczy :) jeżeli
> nie masz rodziny do wykarmienia, to zawsze można zacząć żyć od nowa, i
> starszych znam, którzy się tego nie bali. Najgorzej to osiąść, osiągnąć
> stagnację. A często to nowe życie może okazać się lepsze, niż to stare.

Ba, ja znam gościa koło 40-tki, który pracuje w HR, a przekwalifikowuje
się na programistę. I jak na niego patrzę, to będzie przyzwoitym
programistą (zresztą ja o to trochę dbam).

>> Jak tacy ludzie odnajdują się w życiu?
>
> Trzeba mieć pasję, która będzie odskocznią. Wielu programistów, których
> znam, ma coś takiego. Jeden wspina się po górach, inny chodzi po grotach,
> jeszcze inny żegluje, dla mnie czymś takim są motocykle. Nawet myślałem
> o pójściu w tym kierunku (instruktor jazdy motocyklem - doszkalanie dla
> tych, którzy już mają prawo jazdy), ale po pierwsze nie wiem ile dałoby
> się z tego wyciągnąć (jednak pracuje się dla pieniędzy),

*Za* pieniądze, nie *dla* pieniędzy. Jeśli ktoś pracuje *dla* pieniędzy,
ryzykuje właśnie wypalenie.

--
Secunia non olet.
Stanislaw Klekot