Użytkownik "Tomasz Wójtowicz" <s...@s...spam.spam.com> napisał w wiadomości
news:nnjctt$v0p$1@node1.news.atman.pl...
>W dniu 2016-07-30 o 23:56, HF5BS pisze:
>> (2) Oparte na tym wybieraku łącznice, K65 i K66 (numerek stosownie do
>> roku opracowania) produkowano w podwarszawskiej Kobyłce.
>
> A ja mam takie pytanie - czy K66 była następcą K65 (coś jak wersja 2.0),
> czy raczej to były konstrukcje równoważne, przeznaczone do odmiennych
> zastosowań?

Raczej były to konstrukcje powiązane. Obie były stosowane w publicznej
sieci, K65 na pewno była w Pile, chyba też w Lesznie.
K66 to znacznie częstsza konstrukcja, stosowano je w Łodzi (chyba Żubardź
51xxxx, ale niech mnie kto skoryguje), te łódzkie miały bardzo melodyjną
marszrutę (route tone), podobno jedną z tamtejszych central, bo nie tylko
Żubardź miała K66, załoga specjalnie doprowadziła do stanu nieużywalności, z
racji takiej, że nie dało się jej prawidłowo utrzymać, nie pomnę która to
była), w Szczecinku (nawet miałem okazję odwiedzić - technikiem był kolega
krótkofalowiec, z którym się tam spotkałem i pogadałem), spora część miast
Podhala, itd... długo by wyliczać, a nie o to chodzi (mogę spróbować, jeśli
ktoś zechce, w osobnej gałęzi wątku). Łącznica K66 mniała 3 główne odmiany,
"listowane" w postaci trzeciej cyfry przy typie, czyli K66x, przeważnie
stosowano wersję z x=0, ale były też wersje z sygnalizacją międzycentralową
taką, że nawet dla mnie jest ona abstrakcją. Bodajże podtyp 1 był
przewidziany do bezpośredniej współpracy z centralą systemu OS, znaną w
Polsce (nie spotkałem tej nazwy poza Polską, a szxukałem bardzo
intensywnie!) jako SALME, moim przypuszczeniem jest rozwinięcie nazwy System
Automatyczny Lars Magnus Ericsson (co zresztą pasuje do międzywojennej
stylistyki w języku polskim), tak, ten sam, co od współczesnych komórek i
cyfrowych systemów telekomunikacyjnych. Nie kojarzę, z czym współpracował
podtyp 2. Międzycentralowo, K66 współpracowały kodem znakozmiennym
(praszczur dzisiejszych kodów akustycznych), polegającym na naprzemiennym
zapodawaniu impulsów o polaryzacji dodatniej i ujemnej. Rozłączanie było
realizowanie OIDP, podaniem w przód prądu przemiennego 50 Hz, nie pamiętam
napięcia, aler chyba coś koło 60V (tyle też wynosiło zasilanie K66).
Usiłuję sobie przypomnieć, czy była stosowana modernizacja (wiem, że na
pewno modernizowano rejestry i chyba cechowniki, rezultatem było dużo
szybsze łączenie, nawet poniżej jednej sekundy w ramach centrali), do
używania międzycentralowo kodu R2... Ale nic sobie przypomnieć nie mogę. To
co ja chcę wykombinować w zapytaniu, to bardziej z ciekawosci, bo jak
chodzi, to wolę, by łączyło dłużej, ale pewnie, bez pomyłek. Bo i na K66
zdarzało się, acz znaaacznie rzadziej niż przy Strowgerze, wpadanie
połączenia "na trzeciego". Mój ACMM miał przeciw temu proste i bardzo
skuteczne zabezpieczenie i wpadki takie nie zdarzały się - kontrola
elektroniczna (realizowana dla każdego zestawiania połaczenia) wykrywała, że
coś jest po drodze nie-ten-teges i momentalnie wywalało na rejestrator
błędów.
Jeśli czyta nas ktoś, kto na naszych polskich "crossbarach" pracował (K65 i
K66 to były konstrukcje w pełni polskie), to niech się odezwie - ci co nie
znają, zapoznają się, ci co znają, powspominają sobie :)

--
Życie jest przepiękną telenowelą, przenoszoną drogą płciową.
(C) Ferdek Kiepski
(dostępny tu adres email nie jest zarejestrowany w żadnym serwisie,
i JAKIKOLWIEK mailing BEZWZGLĘDNIE zostanie potraktowany jako spam!)