Pan Maciek napisał:

>> Kiedyś w drzwiach do łazienki miałem szybę tłoczoną w takie drobne
>> prążki. Podglądać kąpiących sią przez to nie dało, ale przyłożoną
>> do szyby rękę wiać było w taki trochę telewizyjny pasiasty sposób,
>> choć jednak ze szczegółami. Te prążki były pionowo, ale gdyby tak
>> u szkalarza obstalować taką szybę na wymiar telewizora, to fachowiec
>> poradzi sobie i z poziomymi. Takie filtry telewizyjne, to mają
>> długą tradycję. Jak się pojawiła telewizja kolorowa, to ludzie też
>> zakładali na ekran różne szkiełka -- "bo kolor potrafi wzrok wyjeść".
>>
>> Drugie rozwiązanie, to doustne środki powodujące nieco nieostre
>> widzenie. One mają jeszcze taką zaletę, że po nich człowiek przestaje
>> dostrzegać także inne problemy, nawet te nie mniejszej wagi.
>
> Dobre, dobre :) Widze, ze mam do czynienia z wyznawca Kosciola Ostrosci.
> Ja mam 0 w obu oczach, a mimo nie mam w polu widzenia chamskiej
> pikselizacji, artefaktow kompresji ani innych atrakcji cyfrowej TV i
> ekranow LCD.

No nie wiem, czy takie dorbe. Średnie raczej. Jak życie. A w życiu,
to ja już nie jedno widziałem. Fotografia barwna, kolorowa telewizja
-- toż to chamska dosłowność, gwałt na wyobraźni i obraza sztuki!
Błona fotograficzna nie zginie nigdy, bo jakieś tam, za przeproszeniem,
matryce krzemowe, to dla niej żadna konkurencja. Ziarno? Cóż mi ziarno,
jego się przecież nawet nie dostrzega, choćby przy powiększeniach
z małego negatywu były wielkie jak groch. A krateczka pikseli? No fakt,
jak dobrze się przyjrzeć, to widać. Najlepiej przez lupę.

Ja to nawet trochę rozumiem -- zawsze jak Idzie Nowe, to trochę musi
potrwać, nim się człowiek przyzwyczai. Jednak da się. Za to podróż
w drugą stronę, czyli powrót do starego, nie zawsze jest bezbolesny.
Telewizora nie mam, filmów prawie nie oglądam. Czasem tylko, też
przeważnie stare. Zawsze na ekranie monitora komputerowego. LCD.
Że mały jest? I tak większy niż telewizor "Wisła". W ten się nieraz
cała remiza gapiła, a monitor mam przed nosem i jest tylko dla
mnie (przeważnie). Próbowałem niedawno coś zobaczyć w kineskopowym
telewizorze. Takim oldskulowym, bez cyfrowej obróbki, bez zapamiętania
klatki, bez stu herców. Nie zdzierżyłem dłużej niż kilka minut.
Organicznie nie zdzierżyłem, nie że jakieś "nie podobało mi się".
Co ciekawe, czarnobiały projektor szesnastka rzucający obraz na zwykłą
białą ścianę -- to się da oglądać. To telewizja jest Złem Wcielonym,
w wydaniu kineskopowym przynajmniej.

Wróćmy do tej szyby. Jak się odtwarza z płyty, czy czegokolwiek innego
niż magnetowid VHS, to przecież ta chamska pikselizacja, te artefakty
kompresji i tak będą. Tyle że kineskop z 575 przeplatanymi liniami ich
nie zdoła pokazać. No to czemu nie szyba zamiast kineskopu. Audiofile
dadzą się w kostkę pokroić, by tylko móc słuchać "lampowego brzmienia".
Ale to samo lampowe brzmienie można im zrobić cyfrowym filtrem, który
wprowadza takie zniekształcenia, jak lampy. Więc zmiast szyby można
też użyć filtra robiącego te telewizyjne prążki. Jak się kupi telewizor
4K, to można je bardzo wiernie zrealizować. Zresztą chyba taki filtr
już widziałem w jakimś odtwarzaczu (VLC, mplayer czy inna cholera).

No i w końcu to chemiczne rozwiązanie. Proponuję mniej religijnego
podejścia, a także mniej kombinowania i myślenia jakie to straszne
są te cyfrowe obróbki obrazu. A po prostu zrozumienie, że świat się
czasem trochę zmienia, nie zawsze na gorsze -- i najlepiej brać go
jaki jest.

Jarek

--
Bez wodki nie razbieriosz.