Pan Michał Jankowski napisał:

>> To już jest kompletna "radzieckość", wschodnia kultura pieczęci.
>
> Ciekawostka taka - kultura pieczęci nie sięgała wszędzie.
>
> Pamiętam, jak - gdzieś tak w okolicach zmiany ustroju - wyjeżdżałem na
> jakąś konferencję czy cuś. I brałem zaliczkę w walucie. I wszystkie
> możliwe papiery, kwity, delegacje, wnioski o wizę czy tam coś były z
> mnóstwem pieczątek i co tam chcieć.
>
> A zlecenie do banku na wypłatę waluty miało podpisy dyrektora i głównego
> księgowego i ani jednej pieczątki.

Czym właściwe było to "zlecenie do banku"? Czekiem? Jeśli nawet nie był
to blankiet wyrwany z książeczki, tylko dokument wydrukowany na a4, to
też mógł pod prawo czekowe podpadać. A kultura bankowa różna od kultury
pieczęci -- tu nie wschodni przepych i ilość się liczy, a powtarzalność
i zgodność ze wzorcem.

Kultura pieczęci zaczyna się gdzieś na linii Wisły i nie kończy bliżej,
niż na Rowie Mariańskim. Zawsze intrygowały mnie dalekowschodnie
dokumnety techniczne, na których poza krzaczkowatymi napisamu były
takie małe okrągłe pieczątki, średnicy nie większej niż centrymetr.
Skąd to się bierze, zobaczyłem w Japonii. Tam każdy urzędnik ma taką
indywidualną pieczątkę w długopisie. Wszystko jedno, czy recepcjonistka
w hotelu, czy inżynier we fabryce. Jak co gdzie napisze na jakim papierze,
zaraz odruchowo zdejmuje skuwkę i bach pieczątkę obok.

Ja to wszystko wywodzę od statochińskiej tradycji z czasów cesarstwa.
Jak kto chciał wtedy zostać urzędnikiem, to musiał zdać egzamin. A do
tego egzaminu trzeba się przygotować. Materiały szkoleniowe cysorz
kazał swoim mandarynom upublicznić. Zrobiono to tak, że to co każdy
urzędnik wiedziec powinien, wyryto na zewnętrznej ścianie ministerialnego
budynku. Ale w lustrzanym odbiciu. Kandydat na urzędnika brał swój papier,
farbę i szczotkę, i udawał się do stolicy. Tam maział farbą ministerialną
ścianę, przykładał arkusz papieru i odciskał co tam było ponawypisywane.
Potem mógł w domowym zaciszu zgłębiać wiedzę.

Jak z tych megapieczęci wyewoluowały współczesne mikropieczątki -- to
już pewnie dłuższa historia.

--
Jarek