Pan Adam napisał:

>> I dosyć nagle. Długo nie można było nic, nawet jak ktoś miał koncesję
>> na dwa miast i zezwolenie na połączenie tego swoją linią (do celów
>> technicznych), to rozmowy między tymi miastami musiał puszczać przez
>> tepsę. Która mogła zresztą dzierżawić od niego to łącze. Właśnie po
>> to, by mu przez nie te rozmowy puścić.
>
> Się podepnę z pytaniem pobocznym:
>
> Jeszcze za czasów Strowgerów i innych "krzyżówek" można było do innego
> miasta dzwonić "po staremu" - przez dziewiątkę - czyli wybierając 9X,
> oraz "po nowemu" - czyli przez zero i kierunek.
> Przykładowo - z Dębicy do Tarnowa było to chyba 93, do Rzeszowa 91 -
> nie pamiętam dokładnie.

Może gzieś były "dziewiątki", ja pamiętam, że z Warszawy kierunkowe
przeważnie zaczynały się na "8".

> Taryfikacja przez dziewiątki była niższa.
> Stąd też, znając kierunkowe kolejnych miast, można było "szeregowo"
> wybierać kolejne dziewiątki, np. z Dębicy to Tarnowa 93 [sygnał] 95
> (Tarnów-Bochnia) [sygnał] 91 (Bochnia-Kraków) - itd.
> Mało kto o tym wiedział.
>
> Czym się różniły "dziewiątki" od kierunków "przez zero"?

Tym sygnałem właśnie. Oględnie rzecz ujmując, oldskulowe numery
kierunkowe służyły do *bezpośredniego* włączenia się w sieć telefoniczną
innego miasta. W trakcie słuchania tego sygnału i późniejszego
kręcenia numeru, cały czas zajęty był kabelek w łączu międzymiastowym.
A to marnowanie cennych zasobów. Kręcenie numów z zerem, to korzystanie
z *lokalnej* centrali międzymiastowej. To ona przyjmuje cały numer,
sprawdza możliwość połączenia, uzgadnia co trzeba przez kanał
sygnalizacyjny, a dopiero na koniec w jak najkrótszym czasie zestawia
połączenie do gadania.

> W Dębicy taryfikacja "zauważała" tylko pierwszą "dziewiątkę" - stąd
> połączenie znacznie tańsze niż przez zero. Ta taryfikacja to było
> tylko jakieś ograniczenie techniczne ówczesnej centrali wybierakowej?

Taryfikacja robiona była na podstawie rzeczywistego czasu rozmowy,
a ta była sygnalizowana odwróceniem kierunku prądu po podniesieniu
słuchawi wzywanego abonenta. Można było w telefonie włączyć w szereg
dwie diody świecące, a widać było, kiedy zaczyna się płatny czas.
Za czas na wybranie numeru nie płacił nikt, chyba że jeden operatror
drugiemu. Kiedyś o tym już pisałem -- gdy w relacji międzynarodowej
(wtedy drogiej jak diabli) trafiło się na automat gadający, że "nie
ma takiego numeru", to on pętli nie odwracał, sygnału do skarbonki
nie dawał, ale można było tego słuchać choćby godzinę. Podejrzewam,
że PPTiT płaciła za to poczcie szwajcarskiej, włoskiej czy francuskiej.

--
Jarek