"Piotr C." <k...@g...com> writes:

> No to dorzucę coś na zasadzie - nie znam się to się wypowiem :)

:-)

> Transmisję 115200 (krótkie pakiety, z Nokią 5110/3210) robiłem na
> procku MCS51 i wówczas wymagało to użycia nietypowego kwarcu 23MHz
> zamiast typowo 11,5. Nie pamiętam dokładnie, ale tak mi wyszło z
> obliczeń, musiałem się streszczać w kodzie. Tylko że - tam jest
> dzielnik 12, więc efektywnie zegar miałem <2MHz, a port nie ma bufora
> sprzętowego.

... oprócz zapewne tego jednego bajtu, rzecz jasna.

> W PC AT mamy typowo 10x szybszy zegar i bufor 16 znaków. 11k/s
> szybkość nadawania, przy czym z użyciem bufora w zasadzie wystarczy
> gdy przerwanie będzie wykonane co 1ms.

Owszem. Tak jak napisałem, jeśli mamy układ 16550A lub nowszy, to nie ma
problemu. Problemy były z układami 8250 i 16450, które miały generalnie
to samo co właśnie 51.

Procesor w AT (i tym bardziej w 386DX) jest oczywiście znacznie szybszy,
ale też ma więcej do wykonania - i nikt dokładnie nie wie z góry co
takiego.

> Drugie primo: były odtwarzacze muzyczne wykorzystujące PC Speaker bądź
> Covox, czyli przynajmniej te 8-11kHz przerwanie czasowe, którego
> zakłócenie byśmy słyszeli. A jednak działało, aczkolwiek nie pamiętam
> czy również w tle jako TSR.

Nie pamiętam by działały w tle. Ale pamiętam, że coś tam zmieniało się
na ekranie. Bezpośredni dostęp do pamięci ekranu był wtedy standardem,
chyba nic innego w tym czasie (oprócz ekranu i dźwięku) te programy nie
robiły.

... generalnie tak było z MOD playerami, które składały dźwięk
z gotowych sampli (coś a la proste, 1-kanałowe? MIDI wavetable). Wtedy
nie było jeszcze MP3 itp.
Czy one używały przerwań? Mam wrażenie, że używały głównie timera. To
było coś takiego jak na tej 51.

Pamiętam, że coś podobnego (muzyka z 1-bitowym oversamplingiem) było na
niejakim ZX Spectrum, też nic już więcej w tym czasie nie robił - a to
był CPU Z80 3.5 MHz. Z Covoksem byłoby znacznie łatwiej.

> Dyski zaś w którymś momencie zaczęły pracować w DMA, mam wrażenie było
> to jakoś w czasach EIDE.

Jakoś tak. EIDE to była raczej nomenklatura WD (bardzo popularne dyski
w tamtym czasie), i rzeczywiście wtedy wprowadzono DMA i szybsze
transfery PIO (16,6 MB/s w obu trybach).

> Super Multi IO na VLB to była bardziej fanaberia, bardzo krótkotrwała.
> Też się rzuciłem na to, odkrywając że dysk Conner 80MB nadal ma
> prędkość tylko ok. 300kB/s, nic nie lepiej. Gdy nadeszły szybsze dyski
> (takie w okolicach 700MB i więcej), rządziło już PCI a płyty miały
> kontroler na pokładzie.

Tak mogło być. Aczkolwiek między 80 MB i 700 MB było dość dużo miejsca,
i w końcowej fazie przed PCI dyski mogły zbliżać się (z sekwencyjnymi
operacjami) do możliwości ISA IDE.
Tym bardziej 2 jednocześnie (RAID-1), chociaż wtedy jeszcze nie używałem
RAIDa (był za drogi).

Maksymalna przepustowość to jedno, a drugą sprawą był czas procesora
(w trybie PIO) zajęty na wolne operacje I/O - to jednak w VLB (podobno)
było znacznie szybsze.
--
Krzysztof Hałasa