Dzień dobry

Użytkownik "Piotrne" <p...@p...onet.pl> napisał w wiadomości
news:jfbo26$k0t$1@inews.gazeta.pl...
> Bardzo dziękuję za odpowiedzi. Przejrzałem jeszcze trochę
> materiałów o antenach. Niewiele jest w nich uzasadnień
> dla takiego a nie innego kształtu. Mam różne wątpliwości:
> - pomija się wpływ przewodów łączących antenę z odbiornikiem
> na jej charakterystykę;
[...]

Pomija się się ten wpływ, ponieważ jest on... pomijalny ;-) A
wyrażając się precyzyjniej - w rzeczywistych konstrukcjach anten ten
czynnik jest "zamaskowany" przez inne. Na przykład: wysokość
zamocowania anteny powyżej poziomu terenu, odległość anteny od
przeszkód typu budynek, maszt antenowy itp. W poprawnie wykonanej
instalacji przewód antenowy jest elektrycznie "zamaskowany" przez
nośniki - poziomy i pionowy (w slangu odpowiednio "bom" i "sztyca").
Dlaczego? Ano dlatego, że w rzeczywistości elementy nośne anteny oraz
sam przewód są rozmieszczone prostopadle do elementów aktywnych
(direktory, dipol czy reflektor). Przez co ich wpływ na rozkład
energii w. cz. jest pomijalnie mały.

[...]
> - nie ma informacji o wpływie grubości prętów na odbiór
> (grube podobno dają szersze pasmo; czy działałyby też
> takie o grubości np. 0,1 mm? Z takim samym zyskiem?)
[...]

W książce, której tytul podałem w mojej poprzedniej wypowiedzi
występuje pojęcie "smukłości" anteny. Jest to odwrotność stosunku
długości dipola do grubości materiału, z jakiego został wykonany.
Antena "cieńsza" ma węższe pasmo robocze i jest bardziej wrażliwa na
wpływ elementów zewnętrznych (w tym nośników i przewodu antenowego),
ale za to ma minimalnie większy zysk sygnału użytecznego. I na
odwrót - antena "grubsza" ma szersze pasmo robocze, jest mniej
wrażliwa na wpływ otoczenia, ale za to ma nieco mniejszy zysk. Coś za
coś ;-)
Problem smukłości jest dobrze opisany w książce "Poradnik
ultrakrótkofalowca" Zdzisława Bieńkowskiego. Link:
http://winntbg.bg.agh.edu.pl/skrypty2/0067/main.html

[...]
> - czy są płaskie odpowiedniki anten Yagi (direktory
> i właściwy dipol odbiorczy w jednej płaszczyźnie)?
[...]

Nie. Z prostego powodu - elementy anteny Yagi-Uda tworzą szyk
_przestrzenny_. Wszystkie elementy anteny Y-U rozmieszczone są w
pewnej ściśle obliczonej odległości od płaszczyzny dipola.
Teoretycznie możliwe jest rozmieszczenie kompletu elementów na
płaszczyźnie obwodu drukowanego. Ale taki szyk miałby w kierunku do
źródła sygnału skrajnie wielką smukłość. A co za tym idzie -
niepraktycznie wąskie pasmo robocze. W praktyce na jednej powierzchni
laminatu mozna rozmieścić zestaw kilkunastu - kilkudziesięciu -
kilkuset dipoli, podłączonych do odbiornika sfazowaną linią. I takie
konstrukcje spotyka się w praktyce. Ale to już nie jest antena
Yagi-Uda ;-)

[...]
> Dla światła można wytworzyć przy użyciu holografii płaskie
> soczewki. Można też odpowiedni wzór interferencyjny wyznaczyć
> "sztucznie". Czy da się w podobny sposób wykonać antenę?
> Ewentualnie sam płaski element skupiający, który mógłby
> zostać umieszczony na ścianie (i mógłby być duży, np. 2m^2)
> , a w "ognisku" mogłaby się znaleźć mała, właściwa antena?
[...]

Teoretycznie wszystko "da się" ;-) W praktyce, poza antenami w
zastosowaniach militarnych (np. AN/SPY-1 systemu AEGIS) nie stosuje
się tego. Powód? Koszt i ograniczenia w dostępie do technologii, wciąż
uważanej za tajną, specjalną itp.
W praktyce stosuje się rozwiązania rodem z optyki - element skupiający
ma kształt paraboloidy obrotowej (anteny SAT) lub wycinka powierzchni
walca - w przypadku promienników w postaci dipola. Takie konstrukcje
są powszechnie stosowane.
Reflektor w postaci powierzchni płaskiej nie jest dobrym rozwiązaniem,
ponieważ nie zapewnia zachowania stałego przesunięcia fazy sygnału na
całej powierzchni dipola. Znacznie lepsze efekty mozna osiągnąć,
budując reflektor w postaci dwóch płaszczyzn, przecinających się pod
kątem 60-90 stopni, z dipolem umieszczonym w odległości lambda/0,37.

Pozdrawiam - Krzysztof Kucharski