W dniu 2019-02-20 o 19:43, J.F. pisze:
>
> -te srodkowe dziurki tez mialy fototranzystor i robily za sygnal strobu.
>
> Czyli uproszczone do granic mozliwosci, kompletnie asynchroniczne ... do
> czego to moglo byc podlaczane ?
>

Czy obecność sygnału strobu nie oznacza, że jest to synchroniczne?
Podłączane było do komputera.

Pamiętam jak odpalaliśmy Merę 300.
Najpierw kilka słów maszynowych wpisanych z przełączników (jeden z nich
robił za sygnał strobu). Potem tasiemka.

Nie przyglądałem się konstrukcji mechanicznej czytnika. Czy chodzi Ci o
to, że ten opisany przez Ciebie uważasz za jakiś dziwaczny i dlatego
pytasz do czego to mogło być podłączane. Zastanowiła mnie liczba pinów i
z tym wiąże się skojarzenie.

Na początku naszej działalności (okolice 89-90) zdarzyło nam się robić
system odbierający z centrali Siemensa dane o połączeniach i zapisujący
je na dysku IBM/XT.
Otrzymaliśmy opis wyjścia i przebiegów z których mamy odtworzyć te dane.
Nie wiedzieliśmy, że jest to wyjście do perforatora taśmy, a opis
zawierał błędy (np. pin który miał być GND był nią tylko do momentu, gdy
centrala zaczęła wypluwać dane o czasie).
Wszystko przygotowaliśmy tu w ciemno i pojechaliśmy do RFN uruchamiać.
Niestety błędy w opisie skutkowały tym, że nam nie działało i musieliśmy
na miejscu przerabiać.
Przy tej okazji dowiedzieliśmy się, że to jest wyjście do perforatora
taśmy i że na niektórych pinach są sygnały sterujące wykonaniem jednego
obrotu mechanizmu dziurkującego. Chyba była to jedna (a może dwie) linia
sterująca do perforatora i 3 powrotne informujące w jakiej fazie obrotu
jest mechanizm (może oryginalnie któryś z tych sygnałów pochodził ze
środkowych dziurek). Musieliśmy te 3 sygnały wygenerować aby zadowolić
centralę (wg tych sygnałów sterowała impulsami do dziurkaczy). W każdym
razie to może tłumaczyć dużą liczbę pinów w złączu i być może czytnik i
perforator miały kompatybilne złącza. Może dało się połączyć czytnik z
perforatorem 1 do 1 i zrobić kopię tasiemki.
P.G.