Butek napisał:

>> Natomiast tego, co zrobili Portugalczycy, nie można nazywać
>> "wymuszeniem". Oni się tylko bronili przed skutkami rozporządzenia
>> jakiegoś idioty, który by nie zaznał spokoju, gdyby nie opisał z czego
>> można robić konfitury i dżem. W Portugalii akurat słodkości robiono od
>> dawna z marchewki. W Polsce zresztą też.
>
> Nie mialem pojecia, sorry. Dla mnie wszystko-z-marchewki bylo raczej
> synonimem PRL-u gdzie o cytrusach, soku z tychze itp. bylo mozna
> pomarzyc albo wydac cala pensje rodzicow. Dla mnie PRL sie skonczyl
> w bardzo wczesnej podstawowce, wiec wybacz ignorancje w temacie :)
> Dobre to w ogole?

Dobre. Podobnie jak piernik z marchwi i inne ciasta. Zawdzięczamy to
być może kuchni żydowskiej, tam takich marchewkowych cymesów więcej.
W Portugalii też Żydów zawsze trochę było, więc mimo dostatku cytrusów
i z marchewki słodycze robiono. "Smażone zielone pomidory" to też nie
tylko tytuł amerykańskiej powieści, ale rzecz Europie znana. To na
słodko jest, taka konfitura. Jej z kolei dobrze robi dodatek cytrusów.

-- Jarek

PS
W peerelu to wszystko potrafili zepsuć. Słynny był "dżem z dyni o smaku
pomarańczowym", chociaż pomarańczowy to on miał głównie kolor. A z dyni
też można zrobić dobre rzeczy. Ale bywały też rzeczy osobliwe. Kiedyś
do sklepów rzucili limonki. Ludzie wybrzydzali, mówili, że to małe,
zielone i niedojrzałe cytryny, że władza żałuje ludowi tych normalnych
żółtych. Kupować nie chcieli. Musiało toto zacząć gnić w magazynach, bo
szybko pojawił się w sklepach butelkowany syrop z limonek (niewiedzącym
wyjaśnię, że dzisiaj limonki są kilkakrotnie droższe od cytryn).

--
Addio pomidory, addio ulubione
Słoneczka zachodzące za mój zimowy stół
Nadchodzą znów wieczory sałatki niejedzonej
Tęsknoty dojmującej i łzy przełkniętej wpół