Atlantis napisał:

> Niemniej wytworzenie się osobnego ośrodka słuchu odbierającego sygnał
> m.cz. pozyskiwany z detektora i biegnący po nerwie z zęba? Nie... To
> brzmi aż nazbyt fantastycznie. ;P

Był taki facet, de Martinwille się nazywał. On to po raz pierwszy zrobił
urządzenie do zapisywania dźwięku. Było to na długo przed Edisonem, a po
prawdzie, to Edison musiał zrzynać od de Martinwille'a -- zamienił tylko
szklany okopcony walec i świńską szczeninę na wałek woskowy i stalową igłę.

Z fonoautografem problem był taki, że nikt nie miał pomysłu jak jego
zapis odtworzyć. Wynalazcy to zbytnio nie przeszkadzało. Wyobraził
sobie, że ludzie w końcu nauczą się słuchać oczami, a te jego zygzaczki
będą drukowane w książkach i sprzedawane po księgarniach. Nie wiem ile
czasu spędził wpatrując się w porysowane szklane walce i usiłując
wzbudzić w sobie doznania estetyczne równe tym, jakie ma się słuchając
kwartetu smyczkowego.

Z wiarą w to, że czasowy przebieg elektryczny mózg zamieni na wrażenia
słuchowe jest tak samo. Mózg ma zdolnośći adaptacyjne, ale fizjologia
słuchu to zupełnie co innego niż zapis i transmisja dźwięku metodami
analogowymi.

-- Jarek

PS
Całkiem niedawno udało się po upływie półtora wieku odtworzyć
nagrania ze szklanych walców. Były zaskakująco dobrej jakości.