On 16/04/2020 01:29, PiteR wrote:
> na pl.misc.samochody.korona d pisze tak:
>
>> Ja byłem w kilku punktach NHS (taka praca) - ale nie szpitalach
>> tylko przychodniach - lekarze są, ludzi nie ma kompletnie -
>> przestali chorować na inne choroby
>
> Moja przychodnia przeszła na porady przez telefon.
> Brama otwierana ale ludzi zero.
>
> Ten szpital w Excelu koło mnie
>
> "W nowo otwartym tymczasowym szpitalu NHS Nightingale we wschodnim
> Londynie, który docelowo może mieć pojemność 4000 łóżek, zajętych jest
> kilkadziesiąt."
>
> https://www.youtube.com/watch?v=l9mNZy-d5oU
> https://www.youtube.com/watch?v=ZBrR3E3oI-E
> https://www.youtube.com/watch?v=di94ZhjP1VA
>
> https://tinyurl.com/ya92o745
>
>

Nie oszukujmy sie ale zeby chorowac w UK to trzeba miec przede wszystkim
konskie zdrowie (nerwowe). Zacznijmy od tego, ze GP ktory cie przyjmuje
to ktos kto przeszedl cos w rodzaju kursu medycznego dofinansowanego z
UE. Na przewlekle bole np. plecow ludzie dostaja tutaj psychotropy (wiem
bo pracowalem z dwoma takimi osobomi). Jak dwa lata temu mialem angine
albo zapelenie gardla to zapisal mi paracetamol, a jak po 4 tygodniach
nie pomoze to mam brac wiecej. Skoczylo sie tak, ze po prawie
6tygodniach zadzwonilem do brata w PL i przyslal mi Augumentin, po kilku
dniach bylem zdrowy. Moja miala infekcje oka, to jej kazali plukac.
Kolezanka z pracy jej podpowiedziala zeby powiedziala, ze jej ropa z oka
leci to dostanie antybiotyk i tak sie stalo. Nie jestem zwolennikiem
antybiotykow ale przez angielskie podejscie zamiast chorowac kilka dni
chorujesz kilka tygodni, a najbardziej wkurwia sam fakt rozmowy z GP,
ktory przy tobie sprawdza na czyms w rodzaju wewnetrznej wikipedii co ci
moze byc.