Piotr Gałka <p...@c...pl> wrote:

> Nie koniecznie. Ja miałem sucho.

Sucho, ale z tego co piszesz poszło bezpośrednio przez klatkę piersiową...

> Odrzuciło mnie do tyłu na krzesło,

Dobrze że odrzuciło a nie zacisnęło rękę.

> zrobiło mi się całkowicie ciemno i zatkało mnie tak, że nie mogłem z
> siebie wydobyć żadnego dźwięku.

Zastanawiałeś się, co dokładnie się wtedy stało? Którędy przepłynął prąd,
żeby aż porazić wzrok? Musiał przecież przez mózg albo nerw wzrokowy...

To, że zatkało, to może porażenie mięśni oddechowych albo coś z krążeniem?
Pewnie oddychać też nie mogłeś? Miałeś dużo szczęścia...

> Nic się nie musiało goić. Żadnych śladów. Żadnego oparzenia.
> Przy pewnej temperaturze następuje oparzenie. Przy wyższej wilgoć z
> powierzchni skóry tak szybko paruje, że warstwa pary izoluje skórę od
> gorącej powierzchni - nie ma bezpośredniego kontaktu. Jakie to
> temperatury nie wiem poza tym, że kamień wyjęty z żaru miał odpowiednią
> temperaturę.

A to tak, kojarzę ten efekt. Robi się warstwa gazu. Krople wody upuszczone
na odpowiednio gorącą powierzchnię (200 stopni?) też ślizgają się jakby po
lodzie.

> Wydaje mi się, że ja zacząłem puszczać już dlatego, że śliskie przez
> zaskoczenie za co ja złapałem.

Odruchy działają dużo szybciej niż zdążymy w ogóle zarejestrować, co się
stało. I dobrze.

Z drugiej strony są sytuacje, w których te odruchy nie są pożądane, np.
napięcie mięśni i zablokowanie rąk na kierownicy tuż przed kolizją, czy
odruch chwytania, gdy stopy nie mają pewnego gruntu (ważne przy nauce
prawidłowej pozycji na motocyklu -- odpowiednio siadasz i ręce same
robią się luźne i mogą kierować, zamiast trzymać się kierownicy).

--
https://www.youtube.com/watch?v=9lSzL1DqQn0