W dniu środa, 26 grudnia 2018 13:35:41 UTC+1 użytkownik s...@g...com napisał:
> A co ze zrozumieniem działania komputera?!? Że tak nieśmiało się spytam... Asembler
do niczego?!?

Ciekawostka: jest taka książka "filozoficzna" Daniela C. Dennetta pt.
"Dźwignie wyobraźni i inne narzędzia do myślenia", której jeden z rozdziałów
jest przedstawiony pojęciu obliczalności, i w nim przedstawiony jest
model obliczeń zwany "maszyną RAM".
Jest bardzo podobny do maszyn von Neumannowskich, tyle że pamięć
nie jest adresowalna. Tak też się składa, że jak przez rok studiowałem
filozofię na UW, to dostałem jako zadanie na zajęcia z teorii obliczeń prowadzone
przez śp. prof. Marcina Mostowskiego zreferowanie zagadnienia
predykatu T Kleenego, w którym używa się jako podstawy modelu maszyny
RAM, i jeśli by to kogoś interesowało, tekst (po polsku) jest dostępny
tutaj:
https://github.com/panicz/writings/blob/master/archi
ve/predykat-kleenego.pdf

Ja sam w swojej pracy magisterskiej użyłem maszyny wirtualnej, której
zestaw instrukcji był zasadniczo podobny do języka BASIC. Z tego co się
orientuję, w wielu artykułach akademickich stosuje się również bardzo
podobny język o nazwie FCL (Flow Chart Language).

Na seminarium były też omówione inne modele, w tym oczywiście maszyna
Turinga, funkcje rekurencyjne oraz modalny ?-rachunek. (o dziwo
nie było ?-rachunku).

Osobiście nie mam dużego zaufania do rzeczy, które polecają
programiści, a to z tego względu, że zazwyczaj mają oni bardzo
wąską perspektywę na to, czym jest programowanie, i z reguły
polecają taką drogę rozwoju, która powiela popełnione przez nich błędy
(których często sami sobie nawet nie uświadamiają).

W każdym razie jeżeli idzie o "zrozumienie działania komputera",
to oczywiście nieodzownym pytaniem jest: "jakiego komputera?".
Na przykład Simon Peyton Jones zaproponował model obliczeń oparty
na redukcji grafów, zaś Gyula Magó wymyślił swoją maszynę do redukcji
stringów, inspirowany językiem FFP Johna Backusa, opisanym w jego
wykładzie wygłoszonym z okazji otrzymania nagrody Turinga ("Can
programming be liberated from von Neumann style?").
Współczesne karty graficzne (GPGPU) programuje się w oparciu
o model zwany "maszyną pRAM".

Edsger Dijkstra twierdził, że "jest w zasadzie niemożliwym, żeby
nauczyć dobrego programowania studentów, którzy mieli wcześniej
styczność z BASICem: jako potencjalni programiści są psychicznie
okaleczeni bez nadziei na regenerację".

Co prawda moja główna myśl, kiedy czytam takie słowa, to
"kim ten facet sobie myśli że jest?", ale zgodzę się, że
ja sam musiałem oduczać się różnych złych nawyków, których
nabrałem, ucząc się programowania poprzez takie języki
jak C czy C++ (szczególnie cenna była dla mnie książka
"Struktura i Interpretacja Programów Komputerowych", choć
przyznam, że nie od razu zdołałem docenić jej wartość)