Dnia Mon, 14 Oct 2019 20:01:30 +0200, Jarosław Sokołowski napisał(a):
> Pan J.F. napisał:
>
>> Tak mi chodzi po glowie, ze Odra miala 6 bitow na znak.
>> Slowo 24 bit, pozwalalo zapamietac 4 znaki.
>>
>> Czyli 64 znaki. Wystarczy na wszystkie duze litery, cyfry,
>> i jeszcze troche znakow dodatkowych.
>
> Fortran był 6-bitowy. Czyli nie znał małych liter. Co więcej,
> pojęcie spacji jest mu całkiem obce (pisząc w fortranie można
> wstawiać spacje gdzie się chce, np. do nazw zmiennych, można
> też nie używać ich wcale).

W Fortranie owszem, ale program juz spacje znal. Wyobraz sobie wydruki
bez spacji :-)

> Na początku też nie przewidywał
> żadnych nie-liczbowych zmiennych. Można było najwyżej umówić
> się, że zmienna całkiwita (słowo 24-bitowe) przy wydruku zostanie
> potraktowana jak 4 litery. Ale podstawienie tam łańcucha -- to
> by było za proste. W notacji występowały tzw. stałe Holleritha.
> I tak na przykład string "DUPA" należało zapisać jako 4HDUPA.

No i wystarczy.
Cos mi sie obilo, ze troche pozniej, ale ciagle przed 1990 kompilator
Fortranu byl juz napisany w Fortranie. Niezle osiagniecie jak na jego
mozliwosci tekstowe :-)

>> Akurat na kartach mogl byc jakis standard kartowy ... i znow
>> - czy nie wymyslony przez IBM jeszcze przed wojna ?
>
> Przecież wiadomo jaki był, internet pełen jest obrazków z kartami
> zawierającymi kolejne znaki.

Nic nie stoi na przeszkodzie wymyslic inny ... i nie zaplacic za
patent :-)

> Wiadomo też, że wymyślił toto Hollerith jeszcze w XIX wieku.

Ale wtedy jeszcze chyba bez liter.

J.