W dniu sobota, 7 grudnia 2019 21:44:27 UTC+1 użytkownik osobliwy nick napisał:
> W dniu sobota, 7 grudnia 2019 20:58:32 UTC+1 użytkownik g...@g...com napisał:
> > W dniu piątek, 6 grudnia 2019 23:25:56 UTC+1 użytkownik osobliwy nick napisał:
> > > Chcę rozwiązywać równania typu:
> > >
> > > a*2^(x+y)+b*g^y = 1
> > >
> > > rozszerzonym algorytmem euklidesa dla losowych x+y=128, będących liczbami
naturalnymi z zerem. Czy ktoś ma pomysł jak ustalić ile to może średnio zająć
komputerowi dla całkowitego "g" wynoszącego powiedzmy
> > > 5?
> >
> > Tak. Napisać program i to zmierzyć.
> >
> > (Jeżeli dziedzina jest mała, to można sobie stabelaryzować wynik, i wówczas
"wyliczenie" zajmie tyle, ile wydobycie danych z tablicy.)
> >
> > > Dodam tylko, że nie umiem programować, więc nie jestem w stanie napisać sobie
żadnych testów (dopiero rozważam zlecenie napisania komuś programu).
> >
> > A dlaczego nie rozważysz "nauczenia się programowania"?
> > Brzmi to dość górnolotnie, ale nauczenie się jakiegoś języka w stopniu
umożliwiającym Ci realizację rzeczy, o które pytasz, raczej nie zajmie Ci więcej
czasu, niż napisanie takiego posta.
>
> Chodzi to za mną od dawna, ale to osobny temat. Miałem podstawy C na studiach, ale
zapomniałem właściwie wszystkiego, nie byłem też szczególnie zdolnym studentem,
jednocześnie nie miałem też szczególnie zdolnych prowadzących zajęcia (a to wiem od
kolegów przybyłych do nas z Politechniki, studiujących jednocześnie inne kierunki,
którzy krytykowali sposób nauczania na moim kierunku). W ostatnich latach zaś każdą
wolną chwilę poświęcałem na naukę czegoś zupełnie innego - rynków finansowych i
tradingu. I tak odkładałem to programowanie przez lata. Jednocześnie już na etapie
analizy i testowania strategii tradingowych potrzebowałem... tak - umieć programować.
Zleciłem wówczas dosyć szerokie testy i napisanie różnych programów pewnemu
programiście. Ostatecznie zderzyliśmy się z teorią chaosu i efektem motyla - bo
wykresy kursów łudząco przypominają błądzenie losowe (proces Wienera) i jest masa
naukowych teorii i modeli traktująca o efektywności rynków finansowych i zachowaniu
się kursu. Naiwni wtedy byliśmy, ale przynajmniej zyskałem fajnego znajomego.
>
> Wracając do tematu. Może to jest ten moment. Na pewno masz rację, że powinienem to
zrobić. Zwłaszcza, że poznałem z czym to się je i jakieś tam programy kilka lat temu
nawet pisałem (na studiach i po nich). A już nie pierwszy raz zlecam komuś pisanie
jakiegoś programu. Kiedyś zleciłem napisanie programu, który będzie poszukiwał liczb
Crandalla, które nie będą liczbami Wieferich (problem z zakresu matematyki
teoretycznej). Potrafiłem zostawić komputer odpalony na tydzień czasu, bo wzór, który
to liczył przebiegał po ogromnej liczbie wariacji wielu zmiennych. Niczego niestety
nie znalazłem.
>
> Dzisiaj jednak mam inne już nieco dalej idące plany. Docelowo chcę założyć firmę,
startup, która ma stworzyć program szyfrujący (na podstawie zaproponowanego przez
mnie algorytmu) i opatentować to rozwiązanie, czy to w postaci implementacji, czy
ogólnie algorytmu. Nie sądzę, że będę w stanie zrealizować ten plan samodzielnie,
jako początkujący programista. Tutaj potrzeba ludzi, którzy robią to od lat, a
najlepiej takich z doświadczeniem w kryptografii. I wobec konieczności zlecenia
napisania takiego programu (a na początek testów), czy stworzenia całego
oprogramowania, uczenie się programowania samodzielnie jest trochę jak zakładanie
własnego zespołu kolarskiego i jednoczesne uczenie się jazdy na rowerze. Wiadomo, że
prezes, czy sponsor zespołu sam nigdy na takiej kolarzówce nie będzie się tam ścigał
razem z zawodnikami, jak bardzo by się nie starał.

Jest taka książka, "Od dobrego do wielkiego", w której pojawia się koncepcja
"przywódcy 5 poziomu". Dziwne nazwy na bok, chodzi o to, że autor przeanalizował
wiele firm, które odniosło spektakularny sukces, i mu wyszło, że najlepsi przywódcy
byli ekspertami w dziedzinie, w której działała firma.

(Może brzmi to trywialnie, ale wiele firm zatrudnia jako liderów "etatowych
menadżerów", którzy "znają się tylko na zarządzaniu" i mają bardzo niewielką wiedzę
dziedzinową).

W moim odczuciu programowanie dobrze uczy trzeźwości w odfiltrowywaniu magicznego
myślenia od tego, co jest rzeczywiście możliwe do wykonania.

Zwłaszcza te pytania, które zadajesz, po prostu się proszą o to, żebyś to sprawdził
samodzielnie. To dobry pretekst, żeby przysiąść i odświeżyć sobie wiedzę ze studiów.
To jest naprawdę na wyciągnięcie ręki.

Co do "niezbyt zdolnych prowadzących zajęcia", to nie jest to dobra wymówka.
Ja większości zajęć z polibudy też nie wspominam jakoś rewelacyjnie - na
uniwersytecie studiowało mi się dużo przyjemniej (zwłaszcza filozofię, ale nawet na
infie nie było tak źle).

Ale to na polibudzie mieliśmy jednego profesora, który w kółko mówił, że "albo ktoś
jest samoukiem, albo nieukiem". Nikt Cię niczego nie nauczy. Sam musisz się nauczyć.
Dobry nauczyciel może tylko stworzyć okazję do zainteresowania się przedmiotem.

Dlatego - jasne - dobrze by było, żebyś znalazł sobie jakiegoś magika od
optymalizacji programu pod konkretny sprzęt, bo tutaj jest dużo szczególików, których
nie powinieneś musieć poznawać. Ale napisanie programu w C czy chociaż Pythonie
powinieneś mieć w małym palcu, bo to są proste rzeczy.

Python nawet wspiera duże liczby, więc w przeciwieństwie do C nie jesteś ograniczony
rozmiarem rejestrów.