ToTylkoJa wrote:

> Witam
> W takim starszym radyjku zobaczyłem płytkę drukowaną na której ścieżki nie
> miały kształtu linii łączącej kolejne punkty. Cała mozaika to nie były
> wytrawione ścieżki tyko przecięcia między nogami elementów. Jak się
> przyglądałem to między stabilizatorem (obudowa TO-220) a kondensatorem
> ścieżka była wielobokiem ograniczonym z jednej strony wytrawieniem
> (wyfrezowaniem?) między środkową a skrajna nogą stabilizatora oraz
> przecięciem pomiędzy nogami kondensatora. Od góry było to ograniczone
> przecięciem z polem masy. Pomysł chyba dobry dla frezowania płytek bo
> minimalizuje ilość potrzebnych frezowań. Czy do takiego projektowania
> używa się specjalnego 'rutera' połączeń? Czy też wszystko robi wprawny
> projektant. Ja jestem przyzwyczajony że np. wyjście stabilizatora łączę
> ścieżką np 20 mils z nogą kondensatora. A tutaj projektant projektuje
> przecięcia które wyznaczają pola miedzi które okazują się być ścieżkami.
> Ja
> do tej pory nie spotkałem się z takim projektowaniem druku. Pewnie by się
> sprawdzał przy zasilaczach ? znacznych prądach.
> Ktoś widział takie płytki? Potrafi powiedzieć coś jak się projektuje taki
> druk?

w eagle 'od biedy' mozesz routowac w ten sposob uzywajac 'powierzchni' -
area. glownie zmudne zadanie to przypisanie wszystkich sygnalow do
powierzchni pokrywajacych cala plytke (robi sie to podobnie jak przy ground
pour) - pozniej juz spokojnie mozna wlaczyc autorouter ktory 'zrobi swoje'.

do malych plytek typu zasilacze powinno to dac rade.

innej metody niestety nie znam, a przydalo by sie, bo mozna zamiast frezem
wycinac sciezki zielonym laserem - wtedy skala drastycznie sie zmniejsza
i zastosowanie rozszerza zdrowo ponad 'zasilacze' :)


--