Pan J.F napisał:

>> Wolą terroryzować kasjera tłuczkiem do mięsa, niż dać mu podrobiony
>> czek wystawiony niby przez bliższego lub dalszego sąsiada. Aż tak
>> drastyczna jest różnica w spodziewanej karze?
>
> Bodajze nie ma czekow na okaziciela, wiec trzeba sie wylegitymowac.

To też tam wygląda inaczej, niż nam europejska intuicja podpowiada.
Dowodów osobistych nie ma. Jest *zwyczaj* legitymowania się prawem
jazdy, ale to tylko zwyczaj, nie ma obowiązku wykazywania się przed
urzędem umiejętnością jazdy samochodem i poświadczania tego dokumentem.
Tam każdy jest brany za tego, za kogo się podaje.

> Ale ... slyszalem o przypadku, gdy ktos firme załozyl w innym
> stanie/miescie, konto w banku, i czek od drugiej firmy zdeponował.
> Czek był prawdziwy, wystawiony dla tak samo nazywajacej sie firmy,
> prawniczej, wiec kwota była powazna.
> Wystarczyło prawdziwy czek przechwycic. I nawet weryfikacja nic nie
> dała, bo wystawca oczywiscie potwierdził.

Jak suma grubsza, to nawet można specjalnie firmę zarejestrować.
To przypomina pewne praktyki, których wspomnienie pozwoli wrócić
do zasadniczej tematyki grupy. Był w USA taki okres, że połączenia
międzynarodowe realizowali różni operatorzy po konkurencyjnych
stawkach. Coś jak nasze międzymiastowe NOM-y. Nie wiem czy był też
odpowiednik naszej preselekcji, ale jak się dzwoniło na przykład
z automatu, to trzeba było odpowiedzieć na pytanie telefonistki,
jaki operator ma realizować połączenie. Ludzie nie znali nazw, więc
mówili "najtańszy", "dowolny" itp. Rzecz jasna takie nazwy firm
też istniały i te firmy stawki miały mało atrakcyjne (dla klienta).

--
Jarek