W dniu piątek, 6 kwietnia 2018 10:31:14 UTC-5 użytkownik Piotr Gałka napisał:
> W dniu 2018-04-06 o 15:17, Atlantis pisze:
> > On 06.04.2018 14:35, Luke wrote:
> >
> >> Czy w razie takiego zajścia cyfrowy dorobek ludzkości ma szansę przetrwać?
> >
> > Ok. Załóżmy, że mamy dysk USB odłożony od czegokolwiek i leżący sobie
> > spokojnie w szufladzie. Czy na samych pinach gniazdka USB i/lub
> > ścieżkach przelotki USB2SATA wyindukuje się na tyle duże napięcie, żeby
> > spalić elektronikę HDD?
> > Albo tasiemki z backupami ze streamera, zamknięte w jakimś sejfie. Że
> > niby burza magnetyczna je rozmagnesuje? ;)
> >
> > Coś mi się nie chce w to wierzyć. Carrington Event z 1859 roku był
> > niszczycielski dla infrastruktury telegraficznej z dwóch powodów:
> > 1) Długie linie transmisyjne, w których mogło się indukować spore napięcie.
> > 2) Brak jakichkolwiek zabezpieczeń.
> >
> > W to, że ponowne wystąpienie takiego zjawiska mogłoby być niebezpieczne
> > dla sieci energetycznych, sieci telekomunikacyjnych i satelitów na
> > orbicie - jestem w stanie uwierzyć. Jednak scenariusze zakładające
> > zniszczenie każdego kawałka elektroniki na całej planecie i globalne
> > rozmagnesowanie wszystkich nośników magnetycznych kojarzą mi się raczej
> > z kiepskim filmem katastroficznym z SyFy channel...
> >
>
> Nie wiem czy na 100% mam rację ale...
> Dane zapisane w flashu nie są wieczne. Dlaczego?
> Tam w jakimś odizolowanym obszarze zgromadzony jest jakiś ładunek. Im
> gęstsza pamięć tym ładunek zapisujący jeden bit jest mniejszy. Obiło mi
> się gdzieś, że we współczesnych pamięciach jeden bit to zaledwie 40
> elektronów.
> Taki elektron jak dostanie kopa (może promieniowanie kosmiczne) to może
> pokonać barierę izolacyjną i bit się powoli rozchodzi.
> Kiedyś flashe miały niby wytrzymywać 10 lat, teraz chyba 100. Miałem
> kiedyś w kompie bios, którego musiałem co 2..3 lata regenerować.
>
> Nie wiem jak silne ma być promieniowanie po takim wyrzucie materii w
> naszą stronę, ale może poddana takiemu promieniowaniu pamięć będzie
> miała średni czas życia np 1 minuta, a promieniowanie potrwa znacznie
> dłużej.
> Gdyby tylko te zaprogramowane bity się rozpływały to można by liczyć, że
> z takiego śladu jest jakaś szansa dojść do tego co miało być zapisane.
> Ale zapewne jednocześnie bity nie zapisane mogą zbliżać swój stan do
> bitów zapisanych - kopnięty elektron może wskoczyć do tego izolowanego
> obszaru ale mieć za mało energii, aby od razu przelecieć na wylot. Z
> biegiem czasu stan wszystkich bitów zrobi się losowy.
> P.G.


To musialo by byc naprawde silne promieniowanie.
W praktyce przez obudowy w pomieszczeniach tylko promieniowanie gamma sie moze
przebic.

Musialo by go byc naprawde sporo aby takiego flasha rozladowac.

W sumie mozna by sprobowac to zbadac. tylko trzeba by jakies zrodlo gamma i czytnik
kart sd na usb...

Ciekawe cwiczenie dla studentow :)