Użytkownik "Adam" <a...@p...onet.pl> napisał w wiadomości
news:p2t7c2$9b7$1@usenet.news.interia.pl...
>W dniu 2018-01-06 o 20:06, HF5BS pisze:
>>
>> (...)
>> oczywiście. A te 2 km, to tylko różnica długości ścieżki od nadajnika, a
>> nie odległość od przeszkody. Ja bym spróbował, wobec linii Tx-Rx
>> wykreślić drugą tak, aby każdy z jej punktów, stanowiących odbicie
>> sygnału był tym, co wydłuży go o 2 km. Pojechać na mapie po tej linii,
>> zarówno na lewo, jak i na prawo od linii głównej (powinna to chyba być
>> elipsa ją opasująca) i znaleźć obiekt "sprawczy". Może na ten przykład,
>> warto na niego wykręcić antenę, czasem to może być opłacalne.
>>
>
> Jeszcze kolejna możliwość: zbiera sygnał "od dupy strony". Wtedy raczej
> rzadko używało się anten z reflektorami, stąd też zysk takiej anteny od
> tyłu i od przodu mógł być podobny. Wystarczy przeszkoda za anteną, która
> odbije sygnał i już mamy ducha.

Ależ oczywiście! I to równiez miałem na myśli. Tak samo, tym bardziej, bo
nie szło by tego odsiać, duży duch za nadajnikiem, spowodowany innym wysokim
budynkiem, bądź czymś, co odbija, bo wtedy wiązka główna i obca, przychodzą
dokładnie z jednego kierunku... i ni chu-chu, można się ratować strzelając w
kierunku jakiegoś odbicia i liczyć na to, że będzie ono silniejsze, niż inne
wiązki).
Stąd też moje spostrzeżenie, że uwzględniając dłuższą o 2 kilometry drogę
sygnału przeszkadzajki, dało by się wykreślić elipsę i po niej szukać, co
odbija. Z boku, z przodu, z tyłu. W ogóle, ostatecznie, rozrysować na
kształt cygara, a w idealnym przypadku (a takich nie ma), że nadajnik i
odbiornik mają swoje anteny w tym samym miejscu, obszar poszukiwań na
płasko, stałby się kołem o promieniu 1 km, a przestrzennie kulą, o takim
promieniu.
Od biedy, budynek mógł robić za reflektor, ale czasem bardziej działał jak
direktor, co w ogóle mieszało sprawę. I przy małych szerokościach pasma
efekt można olać (w górach średnio się da, ale można próbować machać
kierunkiem, albo przemontować antenę o pół długości fali w inne miejsce),
tak przy większych, ma on ogromne znaczenie.

--
Pies jest jedynym zwierzęciem, które potrafi wyrazić zadowolenie lub
śmiać się kręcąc lub wymachując ogonem i czyni to nieporównanie wdzięczniej
i naturalniej niż człowiek, strojący obłudne grymasy. Wcale się nie dziwię,
że ten i ów na pieski sobaczy. Ileż to razy pies przykro człowieka zawstydza
(C) Artur Schopenhauer