Witajcie!

Tak mi się przypomniało z połowy lat 80-tych.
Kolega miał zegarek naręczny, elektroniczny. Taki typowy, ówczesny, co
to miał stoper i kilka melodyjek.

Wtedy zegarki miewały duży rozjazd w trzymaniu czasu. Regulowało się je
u lepszych zegarmistrzów-elektroników na chronokomparatorach lub samemu
powiększając pojemność. OIDP, to przylutowywało się 2 cienkie przewody w
wycięciu płytki u góry po prawej stronie, przy kwarcu. Jedno zwinięcie
przewodów dawało ok. 1 sekundę opóźnienia na dobę.

Ale do rzeczy.
Kolega miał taki późniący się zegarek. Czasem coś grzebał w elektronice,
ale miał "kowalską rękę" do lutownicy. Postanowił poprawić swój zegarek.
Jak chciał przylutować przewody, to "odparzył" kwarc i przypalił pola
lutownicze.
Jak mu ponownie zlutowałem do kupy, to zegarek znacznie przyśpieszył,
zaginając równocześnie czasoprzestrzeń ;)
Mianowicie liczył sekundy od 00 do bodajże 52, po czym dodawał minutę i
liczył w ten sposób dalej.

Co się mogło porobić?

--
Pozdrawiam.

Adam.