W dniu 2013-03-12 20:00, ToMasz pisze:
> (...)
> ZAWSZE to pieszy włazi pod auto. Ma pierwszeństwo czy niema - MUSI
> spojrzeć. (...)

Dodam parę zdań o genezie i o skutkach
kontaktu pieszego z samochodem, na przejściu.

To prawda co piszesz, ale zamiast MUSI napisałbym POWINIEN.
Poza tym to niecała prawda. Trzeba dodać uzupełnienie:
ZAWSZE to samochód najeżdża na pieszego. Czyli
i jedno i drugie to dopiero cała prawda.

Jako przykład rozmaitości przyczyn i skutków
powtórzę opis zdarzenia sprzed ponad 10 lat.
Na przejście dla pieszych wkroczyła grupka
tychże pieszych. Szli różnym tempem, tak jak
i w przypadku tego wypadku. I nadjechał samochód,
który stuknął pieszego, tyle że OSTATNIEGO,
a nie pierwszego spieszącego się najbardziej.
Potrącona osoba szła wolniej, ale nie dlatego,
żeby zrobić na złość kierowcy ani też z powodu
widzimisię. Szła wolniej, bo z racji wieku
szybciej nie mogła. Czy popatrzyła na drogę?
Owszem, ale nie w trakcie przechodzenia,
a przed wejściem na przejście.

A kierowca? Patrzył na środek grupki, a nie
na jej całość. A na dodatek miał już doświadczenie
z pieszymi, które mi objaśniał tak:
Wpadł mi na maskę nastolatek, wgniótł blachę,
ale nic mu się nie stało. A tu patrz pan, blacha
cała, a kobieta w szpitalu. Z rozprawy sądowej
dowiedziałem się, że miał więcej przypadków
- wypadków z pieszymi, ale że miał dobrego
adwokata, udawało mu się wywinąć psim swędem.
A to dlatego, że ofiary nie odniosły poważnych
obrażeń, a na dodatek były to osoby prostoduszne,
i niezamożne, które chciały mieć święty spokój.
Dlatego teraz poczuł się pewnie i miał przekonanie,
że nic mu się stać nie może.

W tym akurat przypadku został ukarany. Ale że
pomógł ofierze i był trzeźwy, tylko zabrano mu prawo
jazdy i obciążono grzywną, płatną z OC. A ofiara?
Po operacji i dwóch miesiącach w szpitalu wróciła
do domu. Chodzi, choć lekko utyka.

Taka to była geneza i skutek tego wypadku.

Jan